ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΟΣΚΙΝΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ 

Κάποτε πήγε κάποιος στον Σωκράτη λέγοντας:

-Δάσκαλε, έχω να σου διηγηθώ ότι ένας φίλος σου...

-Στάσου, τον διέκοψε ο Σωκράτης, που τον γνώριζε. Αυτό που 

έχεις να μου πείς, το πέρασες από τα τρία κόσκινα;

-Ποιά είναι αυτά τα κόσκινα;

-Το πρώτο είναι το κόσκινο της αλήθειας. Έξακρίβωσες αν αυτό 

που θα μου πεις είναι αλήθεια;

-Όχι, γιατί, μα την αλήθεια, άκουσα να το λένε.

-Τότε, ας δούμε αν το πέρασες από το δεύτερο κόσκινο, το κόσκινο της καλοσύνης. Αυτό που έχεις να μου διηγηθείς, αφού δεν ξέρεις αν είναι αληθινό είναι τουλάχιστον καλό;

-Όχι και τόσο, μα την αλήθεια.

-Τότε, ας δούμε αν το πέρασες από το τρίτο κόσκινο, το κόσκινο της ανάγκης. Ότι έχεις να μου διηγηθείς είναι αναγκαίο και πρέπει οπωσδήποτε να το μάθω;

-Όχι, μα την αλήθεια, αναγκαίο δεν είναι.

-Τότε, αφού δεν είναι αληθινό, καλό και αναγκαίο, άστο να ξεχαστεί και ας ασχοληθούμε με κάτι άλλο.

Από τα ανέκδοτα των Αρχαίων Ελλήνων

ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ;

Τι λοιπόν; Της ζωής μας το σύνορο 

Θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;

Κι από ότι είδαμε, ακούσαμε, αγγίξαμε 

Τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;

Ό,τι αγγίζουμε 

Ακούμε και βλέπουμε 

Τούτο μόνο ζωή μας το λέμε; 

Κι αυτό τρέμουμε μήπως το χάσουμε

Και χαμένο στους τάφους το κλαίμε;

Σ΄ ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε 

Της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει;

Τίποτε άλλο; Στερνό μας απόρριμα 

Το κορμί που σκορπιέται και λιώνει;

Κάτι ανέγγιχτο, ανήκουστο, αθώρητο

Μήπως κάτω απ΄ τους τάφους ανθίζει 

Κι ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο 

Μήπως πέρα απ΄ το θάνατο αρχίζει;

Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα 

Γλυκοχάραμα αυγής είναι πέρα 

Κι αντί να ΄ρθεί μια νύχτα αξημέρωτη 

Ξημερώνει μια αβράδιαστη μέρα

Μήπως είναι η αλήθεια στο θάνατο 

Κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη; 

Ό,τι  λέμε πώς ζει μήπως πέθανε 

Κι είναι αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει;

                        Γεώργιος Δροσίνης

Ταπεινοφροσύνη

    <<Την ταπεινοφροσύνην εγκομβώσασθε, ότι ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται,ταπεινοίς δε διδώσι χάριν>>.(Α΄ Πετρ.ε΄5)

  

    Αυτό μας προτρέπει ο Απόστολος Πέτρος. Ο άνθρωπος πρέπει να ενεργεί και να συμπεριφέρεται ταπεινά, ώστε ο Χριστός να τον χαριτώνει. 

    Για να γνωρίσουμε την ταπείνωση, πρέπει να γίνουμε εύπλαστοι στα χέρια του Θεού, δηλαδή μαλακοί όπως ο μαλακός πύλος στα χέρια του κεραμέως – και όχι σκληροί και εγωϊστές. 

    Για να βιώσουμε την ταπείνωση πρέπει να αφήσουμε με εμπιστοσύνη την πρωτοβουλία για την πνευματική μας πρόοδο στο Θεό, μπαίνοντας έτσι σε μία αγία υπομονή στο θέλημα Του.

Το ποτάμι και οι όχθες του.

     O ρόλος των όχθεων σε κάθε ποτάμι είναι ενεργητικός. Όσο μένει μέσα στις όχθες του ένα ποτάμι, εκτός από την φυσική ομορφιά που έχει, ποτίζει ανθρώπους, αγρούς, ζώα και δίνει με αυτό τον τρόπο ζωή στη φύση. Όταν όμως πλημμυρίσει καταστρέφει όλα όσο πριν ζωογονούσε. 

    Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι όχθες όχι μόνο δεν καταπιέζουν το ποτάμι, αλλά και του δίνουν την ελευθερία να γίνεται πηγή ζωής για όλη την φύση. 

     Οι όχθες όχι μόνο δεν στενεύουν τον άνθρωπο, αλλά του χαρίζουν τις αληθινές του διαστάσεις, και την αληθινή του ομορφιά, χωρίς να τον αφήνουν, ούτε να <<φουσκώνει>> από εγωισμό ότι τα ξέρει όλα, ούτε να <<πνίγεται>> από την πίκρα ότι είναι άχρηστος. 

     Γιαυτο ας αγαπήσουμε τις <<όχθες>> των εντολών του Χριστού και αν αγωνιστούμε να διατηρήσουμε το ποτάμι της ζωής μας, μέσα σε αυτές τις σωτηρίες όχθες.

ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ (5η ΕΝΤΟΛΗ)

                                                          

         Οφείλουν τα παιδιά να δείχνουν πάντοτε σεβασμό προς τους γονείς, ακόμη και όταν

   μεγαλώσουν και γίνουν και αυτά γονείς, να υπακούουν σε αυτούς. Ακόμη να δέχωνται

   τις σωστές και χρήσιμες συμβουλές τους, σε όλη τους τη ζωή.

         Ο Θεός δίνει μεγάλη σημασία σε αυτό, ώστε να υπόσχεται μακροβιότητα και ευτυ-

   χία σε εκείνους που το τηρούν.(εξοδ.κ 12)    

         Ο Απόστολος Παύλος λέει οτι η εντολή αυτή είναι <η πρώτη εν επαγγελία> (Εφεσ.5 2)

    δηλαδή η πρώτη εντολή του Θεού, που συνοδεύεται απο υπόσχεση αμοιβής.-

Ο καλός αγώνας

Είναι η πιο γενναία αρετή. Είναι το θεμελίον των πνευματικών κατακτήσεων.

Είναι επαινετή και ασφαλής αρετή που δεν μπορεί να την βλάψει ούτε ο διάβολος.Παράδειγμα υπομονής ο Ιώβ και ο Παραλυτικός της Βηθεσδά.

Όμως συχνά υπομονή απαιτεί χρόνο,ώστε να γίνει φάρμακο στην αδυναμία διόρθωσης των καταστάσεων. Κάποτε ταυτίζεται με τον συμβιβασμό. 

Είναι η επίγνωση ότι δεν είναι το θέλημά μας, ο κόπος μας, οι στόχοι μας,τα όνειρα μας, οι επιλογές μας, που οδηγούν στην ευτυχία, αλλά η πρόνοια και το θέλημα του Θεού.

Ο Θεός λειτουργεί με το κριτήριο να μας δώσει ευκαιρίες να καταλάβουμε το νόημα και το σκοπό της ζωής. Για να κάνουμε αυτοκριτική για την πορεία, τα λάθη, τους στόχους και τις σχέσεις μας. Για να δούμε τις αδυναμίες του χαρακτήρα μας και κατά πόσον οι επιλογές μας είναι σωστές και συμβαδίζουν με το θέλημα Του.

Με με την υπομονή πρωτίστως δείχνουμε την εμπιστοσύνη στην αγάπη και το έλεος του Θεού. Διότι ο Θεός είναι πατέρας και κανένας πατέρας δεν εγκαταλείπει το παιδί του, επειδή δεν είναι όπως το θέλει. Αν είναι γνήσιος το δέχεται, διότι αληθινή αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. 

Ο Θεός λοιπόν ζητά από εμάς υπομονή όχι θλιμμένη, αλλά αγωνιστική, γεμάτη ελπίδα στο έλεος του Θεού, ο οποίος θα μας βοηθήσει να εξέλθουμε από το στάδιο του βίου, νικητές, χρησιμοποιώντας το μοναδικό φάρμακο που κάνει την υπομονή λιγότερο επώδυνη και αυτό είναι η αγάπη.

Στις δύσκολες λοιπόν στιγμές της ζωής μας ας θυμόμαστε τα λόγια του Απ. Παύλου

που λέγει:<<Η θλίψης υπομονή κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή

ελπίδα, η δε ελπίς ου καταισχυνει>>.(Ρωμ.5,3-5)

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

         Ενα από τα δώρα που χάρισε ο Δημιουργός στον άνθρωπο είναιτο χαμόγελο. Το χαμόγελο μια απλή μυική σύσπαση και όμως τόσο σπουδαίο. Είναι η άυλη γέφυρα που μας ενώνει με τους απέναντι. Αποτελεί τη διεθνή γλώσσα κατανοητή από όλους, ασχέτως ηλικίας χρώματος επιδερμίδας, μορφώσεως, κοινωνικής τάξεως και καταγωγής.

   Το χαμόγελο δίνει στον άνθρωπο την ικανότητα και την δυνατότητα να εκδηλώνει και να εκφράζει (χωρίς λόγια)πολλά και ποικίλα συναισθήματα πολλά επίθετα χρησιμοποιούνται για να το χαρακτηρίσουν. Ένα  χαμόγελο μπορεί να είναι,γλυκό,θερμό,φωτεινό ,ελπιδοφόρο ενθαρρυντικό ,θριαμβευτικό ,αισιόδοξο φιλικό ή εγκάρδιο. Ακόμη μπορεί να είναι αινιγματικό ,θλιμμένο,ειρωνικό,ψεύτικο υπεροπτικό,αμήχανο,ψυχρό,βεβιασμένο ακόμη και υποκριτικό.Το αληθινό όμως χαμόγελο αντανακλά την ψυχική υγεία και  ισορροπία του ανθρώπου που το δίνει.

Ας ευχηθούμε το θεϊκό αυτό δώρο,το χαμόγελο,να συμβάλλει στο να αλλάξουν και να αμβλυθούν τα όσα δύσκολα και δυσεπίλυτα βασανίζουν τους συνανθρώπους μας. Και μην ξεχνάμε ότι :<<κανείς δεν είναι τόσο φτωχός που να μην μπορεί να χαρίσει ένα χαμόγελο και κάνεις τόσο πλούσιος που να μην το χρειάζεται>>.

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥ ΙΩΒ Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

          Ο Ιώβ μένοντας  σταθερός και ακλόνητος στην ευσέβεια του ,δεν βλασφήμησε το Θεό για τις συμφορές του. Εξαγρίωσε όμως περισσότερο το διάβολο ο όποιος έψαχνε τώρα κάτι δυνατότερο για να τον λυγίσει και να τον κάνει να βλασφημήσει το Θεό . Ζητά για δεύτερη φορά από το θεό να του παραχωρήσει την άδεια να τον πειράξει εκ νέου .Ο Θεός ο οποίος έχει την απόλυτη κυριαρχία επάνω στον άνθρωπο από την οποία ούτε ο διάβολος μπορεί να ξεφύγει επιτρέπει εκ νέου και παραδίδει τον Ιώβ  στον διάβολο,να τον κάνει ότι θέλει μόνο την ζωή του να μην πειράξει.Εδώ βλέπουμε ότι καθετί στη ζωή μας γίνεται κατά παραχώρηση Θεού, ο οποίος μας αφήνει πολλές φορές για να δοκιμάσει την σταθερότητα μας, για να μας αναδείξει στην υπομονή και την αρετή.                                                   

 

 Έτσι λοιπόν ο διάβολος ο οποίος είναι ανυποχώρητος και επιμένει χωρίς διακοπή στην προσπάθειά του να βασανίσει τον Ιώβ και να τον παρασύρει σε ασέβεια και αποστασία, συνεχίζει λοιπόν έχοντας πάρει και νέα άδεια από το Θεό, δίνοντας στον Ιώβ μια φοβερή ασθένεια . Είναι ένα είδος λέπρας όπου όλο το σώμα του Ιώβ, καλύφθηκε από φουσκάλες, οι οποίες τον κατέτρωγαν και τον παραμόρφωναν. Το πρόσωπο του εξογκώθηκαν και  έγινε γυαλιστερό σαν να καλύφθηκε από λίπος . 

Ο  Ιώβ τώρα, υπέφερε από πόνους φοβερούς, φαγούρα, αϋπνία και μελαγχολία. Έξυνε τις πληγές του με ένα όστρακο για να ανακουφιστεί .  Η ζωή του είχε πλέον καταντήσει κόλαση αληθινή , καθισμένος έξω από την πόλη επάνω σε σωρούς κοπριάς .  Όμως η υπομονή του δεν ελαττώθηκε, ούτε λύγισε, απεναντίας χαλυβδώθηκε και αναδείχτηκε περισσότερο . Ούτε βγήκε από το στόμα του λόγος παραπονετικός η  βλάσφημος εναντίον του Θεού . 

       Ας γίνεται ο Ιώβ ζωντανό παράδειγμα για να παίρνουμε θάρρος στις δυσκολίες και τις δοκιμασίες μας και πάντα να δοξολογούμε το Θεό.

   Ο διάβολος όμως βλέποντας ότι δεν κατορθώνει να λυγίσει τον Ιώβ, καταφεύγει στην γυναίκα του η οποία ζούσε κοντά του και προσπαθεί να την χρησιμοποιήσει, ως έσχατο μέσω πειρασμού για να πετύχει το σκοπό του .Βλέπουμε, ότι όλα τα μέσα με- ταχειρίζεται ο διάβολος .

   Του λέει λοιπόν η γυναίκα του: <<Ως πότε θα κάνεις υπομονή>> και τον παρακινεί να κάνει αυτό που ήθελε ο διάβολος, για να διαψεύσει το Θεό και να αποδείξε, ότι δεν υπάρχει πλέον κανένας απάνω στη γη, που να αγαπά και να σέβεται το Θεό, χωρίς κανένα υλικό συμφέρον . Και τούτη τη φορά όμως διαψεύστηκε ο διάβολος .Ο Ιώβ, όχι μόνο δεν ενέδωσες σε αυτά που του είπε η γυναίκα του, αλλά την επέπληξε.

          Στις δοκιμασίες να φέρνουμε πάντα στο μυαλό μας τα αγαθά που μας έχει χορηγήσει ο Θεός στο παρελθόν και ότι πίσω από τα δυσάρεστα κρύβεται η αγάπη και το έλεος του Θεού . 

 Οι φίλοι του Ιώβ δεν τον ξέχασαν στην δυστυχία του, όπως συμβαίνει με πολλούς φίλους, για τους οποίους λέει ένα αρχαίο γνωμικό :  Των ευτυχούνων πολλοί φίλοι, των δυστυχούντων  ουδείς . 

       Πληροφορούμενοι λοιπόν την κατάσταση του, τον επισκέφτηκαν για να τον παρηγορήσουν .  Ενέργεια αξιέπαινη.  Όλοι μας έχουμε καθήκον να παραστεκόμαστε στους πονεμένους και να απαλύνουμε τον πόνο τους, με λόγια παρηγοριάς και αγάπης . 

    Όταν όμως είδαν την φοβερή συμφορά του Ιώβ έμειναν άφωνοι και αμίλητοι .  Αλλά ακόμη και αυτοί οι άφωνη συμπεριφορά ήταν μεγάλη παρηγοριά για τον Ιώβ . 

  Πρώτος ο Ιώβ έσπασε τη σιωπή, καταρώμένος την ημέρα που γεννήθηκε και ευχήθηκε να μην είχε γεννηθεί .Τα λόγια του αυτά ήταν ένα δυνατό ολίσθημα .  Μα ακόμη και αυτό το επιτρέπει ο Θεός για να φανερώνεται η ανθρώπινη αδυναμία και να παραμένει ο άνθρωπος ταπεινός . 

       Όμως τα λόγια του Ιώβ έκαναν τους φίλους του, οι οποίοι ήταν πιστοί και ευσεβείς να τον πικράνουν περισσότερο, λέγοντας του, ότι η συμφορά του προέρχεται από τις αμαρτίες του, για τις οποίες υπέφερε τόσο πολύ . Αυτά ήταν λόγια σκληρά για τον Ιώβ ο οποίος παραδέχτηκε τα λόγια των φίλων του, παραπονέθηκε όμως για τις υπερβολές τους .  Όμως η ώρα του θεού δεν άργησε να έρθει .  Από ένα δυνατό σύννεφο ακούστηκε η φωνή του Θεού . Ο Θεός απευθύνθηκε πρώτα στον Ιώβ και τον ήλεγξε για τα  παράπονα που του ξέφυγαν και τον κάλεσε να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη σε Εκείνον .  Ο Ιώβ απάντησε στα λόγια του κυρίου λέγοντας : << Είδα ότι πάντα δύνασαι αδυνατεί δε σοι ουδέν >>. (Ιωβ μή 2)  Αναγνωρίζοντας και ομολογώντας τα σφάλματά του και προσφεύγοντας στο έλεος του Θεού .

    Έπειτα ο Θεός απευθύνθηκε στους τρεις φίλους και τους επέπληξε για τη συμπεριφορά τους . Έτσι τερματίστηκε αλλά και ανταμείφθηκε πλούσια, η δοκιμασία του Ιώβ από το Θεό και όπως λέγει η γραφή, ο Κύριος ευλόγησε τα έσχατα του Ιώβ μάλλον η τα έμπροσθεν  (Ιωβ μή 12).  Τον θεράπευσε και του έδωσε μακροζωία .  Ο Ιώβ έφυγε πλήρης ημερών (Ιωβμβ 17),  Από τον κόσμο για να μετατεθεί στην αιώνια βασιλεία του Θεού και να απολαμβάνει τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά . 

     Όταν λοιπόν μας πιέζουν και μας συνθλίβουν προβλήματα της ζωής, να έχουμε ως παράδειγμα την υπομονή του Ιώβ και την ελπίδα ότι ο Θεός θα δώσει σε αυτά αίσιο τέλος . Ο Άγιος Ιάκωβος μας το λέει καθαρά :  <<Την υπομονήν Ιώβ ηκουσατε Και το τέλος κυρίου ειδετε>>(Ιακ.ε 11).-

Η ιστορία με την ποδιά της γιαγιάς...

Θυμάσαι την ποδιά της γιαγιάς; 

Ο πρώτος σκοπός ήταν να προστατεύει τα ρούχα...

Αλλά επίσης:

Υπηρέτησε ως γάντι για να αποσύρει το τηγάνι από τη φωτιά..

Υπηρέτησε ως μαντίλι για να στεγνώνει τα δάκρυα των παιδιών αλλά και να καθαρίζει τα βρώμικα από το παιχνίδι πρόσωπά τους...

Στο κοτέτσι την χρησιμοποιούσε για να μεταφέρει τα αυγά...

Όταν πήγαιναν επισκέψεις με την ποδιά έκρυβε τα ντροπαλά παιδιά...

Με αυτή κουβαλούσε πατάτες και ξύλα στην κουζίνα...

Στον κήπο χρησίμευε ως καλάθι για τα λαχανικά...

Όταν επισκέπτες έρχονταν ξαφνικά ήταν εκπληκτικό με πόση ταχύτητα η ποδιά αφαιρούσε τη σκόνη από παντού...

Την ώρα του φαγητού η γιαγιά κουνούσε την ποδιά στην σκάλα κι έτσι οι άντρες ήξεραν ότι έπρεπε να μαζευτούν στο τραπέζι...

Η ποδιά ήταν το τέλειο μαξιλάρι για να στεγνώνει δάκρυα...

Ήταν όμως και ο τέλειος παραμυθάς αφού πάνω εκεί είχε πει η γιαγιά τα ωραιότερα παραμύθια...

Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βρεθεί το αντικείμενο που θα αντικαταστήσει την ποδιά αυτή.

Η υπομονή Ιώβ

         Ο Ιώβ ήταν δισέγγονος του Ησαυ του αδερφού του Ιακώβ και επομένως απόγονος του Αβραάμ.   Η Αγία γραφή μιλάει με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν τον αποκαλεί αληθινό, άμεμπτο, δίκαιο, θεοσεβή, απεχόμενον από παντός πονηρού πράγματος( Ιωβ α1).
         Ήταν όμως και πολύ πλούσιος. Ο πλούτος συχνά διαφθείρει τον άνθρωπο. Αυτό όμως δεν ίσχυε για τον Ιώβ. Διότι με όλα τα πλούτη του παρέμενε ευσεβής και ενάρετος. Διέθετε πολλά για την περίθαλψη και ανακούφιση  των πτωχών και αδυνάτων. 
         O Θεός του έδωσε επίσης την ευλογία και την δωρεά να είναι πολύτεκνος. Είχε 10 γιους και τρεις θυγατέρες. Αυτή ήταν και η καλύτερη περιουσία του.Αξιοπρόσεκτο είναι, ότι τα παιδιά του Ιώβ ήταν πολύ αγαπημένα και επεδίωκαν πάντοτε για την ψυχαγωγία τους τις οικογενειακές συναναστροφές, πράγμα που έκανε τον Ιώβ χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Έτσι ο Ιώβ εφρόντιζε όχι μόνο για την άνετη ζωή των παιδιών του, αλλά και για την πνευματική τους ωφέλεια. Τα εδίδασκε τα καθήκοντά τους προς το θεό. Τα στηρίζε στην ευσέβεια. Καλλιεργούσε σε αυτά συναισθήματα μετάνοιας και φόβου θεού. Αυτή ήταν η ζωή του ευλο- γημένου αυτού ανθρώπου.
        Όμως ο δόλιος και πονηρός διάβολος, ήθελε να αποσπάσει από το θεό την άδεια, για να πλήξει τον Ιώβ με αλλεπάλληλες συμφορές, ώστε να κλονίσει την πίστη του και να τον οδηγήσει σε ασέβεια και βλασφημία εναντίον του θεού. 
       Βέβαια χωρίς την παραχώρηση του θεού, ο διάβολος δεν μπορεί να βλάψει κανέναν, ούτε τον παραμικρό πειρασμό να του προκαλέσει. Γι’ αυτό να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην δύναμη και την προστασία του θεού, ότι και αν μας συμβαίνει, η έκβαση των πραγμάτων θα είναι πάντα θετική και ευνοϊκή για μας.
      Ο θεός πολλές φορές επιτρέπει στο διάβολο να μας πειράζει. Αυτό γίνεται για την ψυχική μας ωφέλεια. Για να μας κρατά σε εγρήγορση και αγωνιστικότητα. Έτσι μας καταρτίζει στην αρετή. Για να διακρίνονται οι σταθεροί από τους ασταθείς : (Ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται) όπως λέει ο Απόστολος Παύλος(α Κοριθ.19).
   Σε όλους είναι γνωστές οι συμφορές του Ιώβ. Αρχικά στα υλικά πράγματα. Αυτό αποδει-κνύει την αστάθεια των υλικών και την αβεβαιότητα των πραγμάτων της κοσμικής ευτυχίας. 
     Έπειτα ακολούθησε, το δεύτερο οδυνηρό χτύπημα, ο θάνατος των παιδιών του. Αυτός ο φιλόστοργος πατέρας, αρκέστηκε σε ένα πένθος σοβαρό, κόσμιο και δεν ξέσπασε σε θρήνους και υστερικές εκδηλώσεις. Έπεσε και προσκύνησε τον Κύριο λέγοντας: (Αυτός γυμνός εξηλθον εκ κοιλίας μητρός μου, γυμνός και απελεύσομαι εκεί·Ο Κύριος έδωκεν ο Κύριος αφείλατο· ως τω Κυρίω έδοξεν ούτως και εγένετο·είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας) Ιωβ α21. Αυτά δείχνουν την ταπεινή υποταγή στο θέλημα του θεού.
     Έτσι κι εμείς θα συμπεριφερόμαστε σε ανάλογες περιστάσεις φερόμενοι κοσμίως, χωρίς να ξεσπάμε σε διαμαρτυρίες και παράπονα εναντίον του θεού. Έχοντας την ελπίδα και την προσδοκία της αναστάσεως και της μελλούσης ζωής. Αυτές είναι οι δυνάμεις που θα μας ενισχύσουν και παρηγορήσουν.
    Να γνωρίζουμε πάντοτε ότι οι ενέργειες του θεού και όταν ακόμη, μας φαίνονται σκληρές και άδικες στο βάθος κρύβουν απεριόριστη σοφία και αγάπη. Άς τα δεχόμαστε λοιπόν με ευγνωμοσύνη λέγοντας σε κάθε περίσταση τα λόγια του Ιώβ:(Ειη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας ).

  

     Με την πανδημία του κορονοιού που μας ανησυχεί και μας παιδεύει, καλούμαστε να ανακαλύψουμε την αξία των πραγμάτων που ίσως μέχρι σήμερα δεν τους δώσαμε την απαιτούμενη προσοχή.Σε αυτές τις στιγμές της κρίσης ο νους μας πηγαίνει και πρέπει να πηγαίνει στην αρχαία σοφία που λέει: <Ουδέν κακό αμιγές καλού>, που σημαίνει: Δεν υπάρχει κακό που να μην γεννάει καποιο καλό.Όχι σπάνια χρησιμοποιείται <ουδέν καλό αμιγές κακού>, για να υποδείξει οτι το καλό και το κακό βαδίζουν χέρι-χέρι,στη ζωή μας.

    Χρειάζεται λοιπόν να είμαστε αισιόδοξοι απέναντι σε κάθε δυσκολία.Ακόμη να είμαστε επιφυλακτικοί μπροστά σε μια αλόγιστη ευτυχία.Η ιστορία μας το επιβεβαιώνει συνεχώς σε ολο του το μεγαλείο.

   Τρανταχτό παράδειγμα η γιγαντιαία ηφαιστειακή έκρηξη της Σαντορίνης,την εκανε ονομαστή σε ολο το κόσμο.Οχι μονο για την φάβα της,τα ντοματάκια και το υπέροχο κρασί της,αλλα κυρίως λόγω του εκστασιακού ανάγλυφου αναδεικνύοντάς την στον πιο ειδυλλιακό προορισμό του παγκοσμίου τουρισμού.

    Βλέπουμε λοιπον οτι η ισχύς του ρητού ειναι εμφανής.Κάπως έτσι και όλοι εμείς με την πανφημία του ιού που μας παιδεύει καλούμαστε να ανακλύψουμε τα καλά που ξεπροβάλλουν μέσα απο αυτό.Ακόμη η άφρων διαχείριση του μέχρι τώρα πλούτου μας να αντικατασταθεί απο την ολιγάρκεια και την λιτότητα καθως και την καλλιέργεια του συναισθηματικού και πνευματικού μας πλούτου.

Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ

                  Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ.

        Μια φορά κάποιος ζήτησε απο τον Θεό ένα λουλούδι και μιά

πεταλούδα. Ο Θεός, όμως, αντί γι αυτά, του έδωσε έναν κάκτο και μιά κάμπια. Αυτό στενοχώρησε τον άνθρωπο. Δεν μπόρεσε να καταλάβει

γιατί δεν πήρε αυτό που ζήτησε.

        Είπε μέσα του, λοιπόν:

        Ο Θεός έχει να νοιαστεί για τόσους ανθρώπους...

Και αποφάσισε να μην ζητήσει εξηγήσεις. Μετά από λίγο καιρό πήγε

να κοιτάξει αυτά που του είχαν δοθεί και τα είχε ήδη ξεχάσει.

         Πρός μεγάλη του έκπληξη, απο τον αγκαθωτό και άσχημο κά-

κτο είχε φυτρώσει ένα όμορφο λουλούδι. Και η άσχημη κάμπια είχε

μεταμορφωθεί σε μιά υπέροχη πεταλούδα.

          Ο Θεός τα κάνει πάντα όλα σωστά! Ο τρόπος που ενεργεί εί-

ναι ο καλύτερος, ακόμα και αν τον βλέπουμε λανθασμένο!

           Αν ζήτησες απο τον Θεό κάτι και πήρες κάτι διαφορετικό,

έχε Του εμπιστοσύνη.Να είσαι σίγουρος πως θα σου δίνει πάντα

αυτό που χρειάζεσαι την κατάλληλη στιγμή. Αυτό που θέλεις...

δεν είναι πάντα και αυτό που χρειάζεσαι!

           Το αγκάθι του σήμερα...είναι το λουλούδι του αύριο!!

Η ελπίδα είναι ζωή...

                         Η ελπίδα είναι ζωή

         "άγκυρα της ψυχής, ασφαλής και βεβαία"

                                                     (Εβρ.στ' 19).

 

Ελπίδα σημαίνει η προσδοκία ενός ευχάριστου γεγονό-

τος, η προσδοκία για βελτίωση της ζωής. Η αισιοδοξία

κρατά τον άνθρωπο όρθιο στις δύσκολες στιγμές της ζω-

ης και τον οπλίζει με κουράγιο, αντοχή, θάρρος για το 

μέλλον. Δεν νοείται αληθινός χριστιανός, χωρίς ελπίδα,

η οποία είναι "άγκυρα της ζωής ασφαλής και βεβαία"

Κάθε σελίδα του Ευαγγελίου επαγγέλεται ελπίδα.

"Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη,τα τρία ταύτα, μείζων

δε τούτων η αγάπη"(Α' Κορινθ.ιγ' 13).

   <Η ελπίδα μας στον Κύριο έχει μεγάλη δύναμη.

Είναι φρούριο απόρθυτο, τείχος ακαταμάχητο, λιμάνι

γαλήνιο, πύργος ακαταγώνιστος, όπλο ανίκητο, δύναμη

ακαταμάχητη, η οποία ακόμη και στα αδιέξοδα βρίσκει

διέξοδο.....> 

                  Αγιος  Ιωάννης  Χρυσόστομος._

" Επίρρηψον επι τον Θεόν την μέριμνάν σου και Αυτός σε διαθρέψει".

                                                 

                                            

             " Επίρρηψον επι τον Θεόν την μέριμνάν σου

                και Αυτός σε διαθρέψει".  (ψαλμ.54,23)

          Πολύ με ενισχύει η υπόσχεσή σου αυτή , Κύριε. Διότι

      έχω μεγάλη ανάγκη συμπαράστασης.

      Νοιώθω μόνος στη ζωή και εκείνοι που μπορούν να μου

      συμπαρασταθούν ή είναι ανύπαρκτοι ή είναι απασχολη-

      λημένοι. Εσύ μόνο Κύριε, είσαι η μοναδική και παντοτι-

      νή συντροφιά μου. Ακόμη και στον ύπνο με συντροφεύεις.

          Δος μου τη χάρη σου να νοιώθω τη συντροφιά σου. Να

       σε αισθάνομαι δίπλα μου. Αμεση καταφυγή στις ανάγκες

        μου. Άμεση διέξοδο στα αδιέξοδά μου. Ιατρό στις ασθένει-

        ές μου, προστάτη στους κινδύνους και στους πειρασμούς 

        του διαβόλου.

             Και ας είναι η χάρις Σου διαρκής και ισόβιος, γιατί Εσύ

         είπες: "Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν" (Ιωαν.ιε-5)

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

                               

                               Η  ΥΠΟΜΟΝΗ  ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

                      

Είναι η γενναία αρετη!

Είναι το θεμέλιον των πνευματικών κατακτήσεων.

Είναι επαινετή και ασφαλής αρετή που δεν μπορεί να τη βλάψει ούτε ο διάβολος.              

Παράδειγμα υπομονής ο Ιωβ και ο παρακλητικός της Βηθεσδά.

                                             

Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος υπήρξε ζωντανό παράδειγμα υπομονής.

Στην κθ επιστολήν του γράφει: "Μηδέν υμας ταρασσέτω των συμβαινόντων λυπηρών, μηδέ τα επάλληλα των πραγμάτων κύματα θορυβείτω υμων την διάνοιαν.

Επιδείκνυσθε νυν την αρμόζουσαν υπομονήν".

Και ο Αποστολος Παύλος λέγει: " η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς ου καταισχύνει". (Ρωμ.5, 3-5)

      

Και βέβαια υπομονή όχι θλιμμένη, αλλά αγωνιστική, γεμάτη ελπίδα.

Μόνον έτσι εξέρχεται κανείς απο το στάδιο του βίου του ν ι κ η τ ή τ η ς !!!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

                                           

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ  ΤΗΣ  ΘΕΟΤΟΚΟΥ

                 

Η  ΘΕΟΤΟΚΟΣ

                          Ρημάτων σου, την φωνήν Γαβριήλ,
                                     τήν χαπμόσυνον , δεξαμένη ,
                                     ευφροσύνης ενθέου πεπλήρωμαι ,
                                     χαράν γάρ μηνύεις , 
                                     καί χαράν καταγγέλεις τήν άληκτον .

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ

                           Σοί δέδοται , η χαρά Θεομήτορ η ένθεος ,
                                      σοί το Χαίρε , πάσα κτίσις κραυγάζει Θεόνυμφε , 
                                      σύ γάρ μόνη Μήτηρ , τού Υιού τού Θεού
                                      προωρίσθης Αγνή .

                                                                      

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ

                                    Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ (Γεν.η΄1-θ΄19).
                             (Πλέοντας στη δική μας κιβωτό)
                           

                               
     
   Σε θάλασσα απέραντη είχε μεταβληθεί η γη από τον τεσσαρα-κονθήμερο κατακλυσμό . Επί 150 μέρες-μας πληροφορεί η Γραφή-έμειναν τα νερά υψωμένα. 
        Ο Νώε και οι σύνοικοί του μένουν κλεισμένοι στην κιβωτό, όπου θα μείνουν συνολικά ένα χρόνο. Βέβαια ούτε άνετη , ούτε ευχάριστη ήταν η διαμονή τους .
        Αναγκαζόμαστε να μείνουμε για λίγες μέρες κλεισμένοι στα σπίτια μας και , μολονότι έχουμε όλες τις ανέσεις, εν τούτοις στενοχωρούμαστε και δυσφορούμε . Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε πόσο θα δυσκολεύτηκαν εκείνοι , κλεισμένοι επί ένα χρόνο σε μια σκοτεινή φυλακή-κιβωτό- χωρίς αρκετό φωτισμό και αερισμό υποχρεωμένοι να ζουν μαζί με τα ζώα και να ανέχονται τις κραυγές καί τη δυσοσμία τους. Όλα αυτά ήταν ικανά να τους οδηγήσουν στην απελπισία . 
        Είχαν όμως την ελπίδα καί την εμπιστοσύνη τους στον Θεό . Καί ο Θεός τούς ενίσχυσε , ώστε να υπομείνουν στά δύσκολα , σαν να ήταν απλά καί εύκολα , και να τούς απαλλάξει , την στιγμή που νόμιζαν ό,τι τούς λησμόνησε ο Θεός .
Εκείνος όμως  τούς θυμήθηκε << ανεμνήσθη ο Θεός τον Νώε >> (Γεν.ή 1) θυμήθηκε ο Θεός τον Νώε και όλους όσοι ήταν μαζί του στήν κιβωτό .
        Καί το έδειξε αυτό με τήν κατάπαυση του καταυλυσμού . Μετά πέντε μήνες η κιβωτός κάθισε σε κάποια περιοχή του Όρους Αραράτ . Καί ένοιωσαν μεγάλη ανακούφιση οι ένοικοί της , όταν κατάλαβαν ό,τι ακούμπησαν σε στεριά . 
        Ο Θεός επιφυλάσσει καιρούς καί τόπους αναπαύσεως για τούς αγαπήτους του καί μετά τις θλίψεις καί τις δοκιμασίες , για να τούς αποδείξει ό,τι δέν τούς λησμόνησε . 
        Ας έχουμε εμπιστοσύνη στήν αγάπη Του καί στό άπειρο έλεός Του ό,τι και αυτή την ώρα που όλη η υφήλιος μαστίζεται από τον θανατηφόρο ιό , ο παντοδύναμος καί κυρίαρχος Θεός θα μας λυπηθεί και θα μας ελεήσει , έστω καί την τελευταία στιγμή , 
όπου το κακό πλημμυρίζει καί δημιουργεί αληθινό κατακλυσμό .
        Ας  επιστρέψουμε  κοντά  Τού καί ας πούμε όπως λέει ο Ψαλμός (ριδ΄7 ) << Επίστρεψον , ψυχή μου , εν την ανάπαυσίν  σου >> .
Διότι Εκείνος , έχει εξασφαλίσει την ανάπαυση καί την σωτηρία μας .