Η υπομονή Ιώβ

         Ο Ιώβ ήταν δισέγγονος του Ησαυ του αδερφού του Ιακώβ και επομένως απόγονος του Αβραάμ.   Η Αγία γραφή μιλάει με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν τον αποκαλεί αληθινό, άμεμπτο, δίκαιο, θεοσεβή, απεχόμενον από παντός πονηρού πράγματος( Ιωβ α1).
         Ήταν όμως και πολύ πλούσιος. Ο πλούτος συχνά διαφθείρει τον άνθρωπο. Αυτό όμως δεν ίσχυε για τον Ιώβ. Διότι με όλα τα πλούτη του παρέμενε ευσεβής και ενάρετος. Διέθετε πολλά για την περίθαλψη και ανακούφιση  των πτωχών και αδυνάτων. 
         O Θεός του έδωσε επίσης την ευλογία και την δωρεά να είναι πολύτεκνος. Είχε 10 γιους και τρεις θυγατέρες. Αυτή ήταν και η καλύτερη περιουσία του.Αξιοπρόσεκτο είναι, ότι τα παιδιά του Ιώβ ήταν πολύ αγαπημένα και επεδίωκαν πάντοτε για την ψυχαγωγία τους τις οικογενειακές συναναστροφές, πράγμα που έκανε τον Ιώβ χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Έτσι ο Ιώβ εφρόντιζε όχι μόνο για την άνετη ζωή των παιδιών του, αλλά και για την πνευματική τους ωφέλεια. Τα εδίδασκε τα καθήκοντά τους προς το θεό. Τα στηρίζε στην ευσέβεια. Καλλιεργούσε σε αυτά συναισθήματα μετάνοιας και φόβου θεού. Αυτή ήταν η ζωή του ευλο- γημένου αυτού ανθρώπου.
        Όμως ο δόλιος και πονηρός διάβολος, ήθελε να αποσπάσει από το θεό την άδεια, για να πλήξει τον Ιώβ με αλλεπάλληλες συμφορές, ώστε να κλονίσει την πίστη του και να τον οδηγήσει σε ασέβεια και βλασφημία εναντίον του θεού. 
       Βέβαια χωρίς την παραχώρηση του θεού, ο διάβολος δεν μπορεί να βλάψει κανέναν, ούτε τον παραμικρό πειρασμό να του προκαλέσει. Γι’ αυτό να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην δύναμη και την προστασία του θεού, ότι και αν μας συμβαίνει, η έκβαση των πραγμάτων θα είναι πάντα θετική και ευνοϊκή για μας.
      Ο θεός πολλές φορές επιτρέπει στο διάβολο να μας πειράζει. Αυτό γίνεται για την ψυχική μας ωφέλεια. Για να μας κρατά σε εγρήγορση και αγωνιστικότητα. Έτσι μας καταρτίζει στην αρετή. Για να διακρίνονται οι σταθεροί από τους ασταθείς : (Ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται) όπως λέει ο Απόστολος Παύλος(α Κοριθ.19).
   Σε όλους είναι γνωστές οι συμφορές του Ιώβ. Αρχικά στα υλικά πράγματα. Αυτό αποδει-κνύει την αστάθεια των υλικών και την αβεβαιότητα των πραγμάτων της κοσμικής ευτυχίας. 
     Έπειτα ακολούθησε, το δεύτερο οδυνηρό χτύπημα, ο θάνατος των παιδιών του. Αυτός ο φιλόστοργος πατέρας, αρκέστηκε σε ένα πένθος σοβαρό, κόσμιο και δεν ξέσπασε σε θρήνους και υστερικές εκδηλώσεις. Έπεσε και προσκύνησε τον Κύριο λέγοντας: (Αυτός γυμνός εξηλθον εκ κοιλίας μητρός μου, γυμνός και απελεύσομαι εκεί·Ο Κύριος έδωκεν ο Κύριος αφείλατο· ως τω Κυρίω έδοξεν ούτως και εγένετο·είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας) Ιωβ α21. Αυτά δείχνουν την ταπεινή υποταγή στο θέλημα του θεού.
     Έτσι κι εμείς θα συμπεριφερόμαστε σε ανάλογες περιστάσεις φερόμενοι κοσμίως, χωρίς να ξεσπάμε σε διαμαρτυρίες και παράπονα εναντίον του θεού. Έχοντας την ελπίδα και την προσδοκία της αναστάσεως και της μελλούσης ζωής. Αυτές είναι οι δυνάμεις που θα μας ενισχύσουν και παρηγορήσουν.
    Να γνωρίζουμε πάντοτε ότι οι ενέργειες του θεού και όταν ακόμη, μας φαίνονται σκληρές και άδικες στο βάθος κρύβουν απεριόριστη σοφία και αγάπη. Άς τα δεχόμαστε λοιπόν με ευγνωμοσύνη λέγοντας σε κάθε περίσταση τα λόγια του Ιώβ:(Ειη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας ).