Γράμμα στην κόρη μου, Χόρχε Μπουκάι

Πριν πεθάνω,κόρη μου, θα’ θελα να’ μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:

Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου~

Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου~

Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή~

Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι~

Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς~

Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις~

Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου~

Να είσαι φίλη του εαυτού σου~

Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς~

Να ξέρεις πως αξίζεις να σ’αγαπάνε~

Να μιλάς στους άλλους τρυφερά~

Να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου~

Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων~

Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων~

Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση γι'αυτό που κάνεις

Να δίνεις γιατί θέλεις,ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου~

Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό~

Να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές~

Να ζεις το σήμερα και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες

Να ρισκάρεις περισσότερο~

Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό~

Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν~

Να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου

Να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου~

Να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι~

Να μεγαλώνεις μαθαίνοντας από τις αποτυχίες σου