ΥΜΝΟΣ  ΣΤΗΝ   ΑΓΑΠΗ  ( ΚΟΡΙΝΘ. Α  ΙΓ  )

            Όλες της  γης  τις  γλώσσες  αν  μιλώ

τη  γλώσσα  ακόμα  των  αγγέλων  αν  γνωρίζω

αν  την  αγάπη  στην  καρδιά δεν  κουβαλώ

κύμβαλο  που  αλαλάζει  θα  θυμίζω.

    Αν  σαν  προφήτης  τα  μυστήρια  όλα  δω

τη  γνώση  όλου του  κόσμου  αν  αποχτήσω,

αν  έχω  πίστη  ώστε  τα  όρη  απ' εδω,

σε  άλλους  τόπους  τα  μετακινήσω,

μα  αγάπη  δεν  φυλάγω  μες στα  στήθια,

δεν  είμαι  τίποτα  στ' αλήθεια.

    Αν  οτι  έχω  το  προσφέρω  στην  πυρά,

το  σώμα  μου  για  να  καεί  αν  το  δώσω,

δεν  έχω  ωφέλεια  ακόμα  μια  φορά,

αν  την  αγάπη  μέσα  μου  δεν  νοιώσω.

    Ειν'  η  αγάπη  που  μακροθυμεί  και  που  χρηστεύεται,

που  δίχως  της  οτι  κι  αν   κάνεις  αχρηστεύεται.

      
Είν΄ η αγάπη που κακό στο νου δέν βάζει
που δέ ζητάει, που υπομένει, που σκεπάζει,
είν' η αγάπη που με τ' άδικο πικραίνεται
που την αλήθεια συναντάει κ' χαίρεται,
που δέν ξεπέφτει, που πάντα ελπίζει και συγχωρεί
είν η ΑΓΑΠΗ που όλα τ' αδύνατα τα μπορεί.